-
1 trzymać
trzymać (-am) v/t halten; (nie puszczać) festhalten; więźnia, zakładnika festhalten; (przechowywać) aufbewahren; (zatrzymywać) aufhalten;trzymać za rękę an der Hand halten;trzymać za słowo beim Wort nehmen;trzymać w ręku in der Hand halten;trzymać na ręku dziecko ein Kind auf dem Arm halten;trzymać w tajemnicy geheim halten;trzymać w niepewności im Ungewissen lassen, auf die Folter spannen;trzymać do chrztu Taufpate sein, Taufpatin sein;trzymać kurs MAR Kurs halten;trzymać linię auf die Figur achten;trzymać k-o krótko fam. jemanden kurz halten;trzymać język za zębami den Mund halten, ein Geheimnis wahren;trzyma mróz der Frost lässt nicht nach;trzymaj za mnie kciuki! halt mir die Daumen!;trzymać się v/i halten;trzymać się tematu nicht vom Thema abkommen, beim Thema bleiben;trzymać się razem zusammenhalten;trzymać się z dala (od G) sich fern halten (von D);trzymać się prosto sich gerade halten;trzymać się dzielnie tapfer sein;trzymać się kierunku die Richtung beibehalten;ona świetnie się trzyma sie hat sich sehr gut gehalten;żarty się go trzymają er ist zu Scherzen aufgelegt;trzymaj się! fam. mach’s gut!
См. также в других словарях:
trzymać — 1. Trzymać kogoś na uwięzi «ograniczać czyjąś swobodę»: (...) komunizm obalił naszą rewolucję, ale rewolucjonistów nie unicestwił. Trzymał ich gdzieś na uwięzi, lecz nie eksterminował. A. Michnik, J. Tischner, J. Żakowski, Między. 2. Trzymać… … Słownik frazeologiczny
fartuch — m III, D. a; lm M. y 1. «okrycie ochronne wkładane przy pracy» Fartuch płócienny, skórzany, ceratowy. Fartuch szkolny, lekarski. Włożyć, przypasać fartuch. Zdjąć, odpasać fartuch. ◊ Trzymać się czyjegoś (matczynego) fartucha «być pod wpływem… … Słownik języka polskiego
puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
krok — m III, D. u, N. krokkiem; lm M. i 1. «ruch wykonywany przy chodzeniu, polegający na uniesieniu i postawieniu nogi, stąpnięcie; długość drogi o jaką przesuwa się idący za każdym stąpnięciem; w lp także: stąpanie, kroczenie, kroki» Krok defiladowy … Słownik języka polskiego
nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… … Słownik języka polskiego
dokąd — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używany w pytaniach zawiera skierowaną do rozmówcy prośbę o wskazanie kierunku ruchu, miejsca docelowego podejmowanego działania; w jakie miejsce? do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
